Wyspa Ko Chang. Moja czytelnia nad morzem. Tajlandia

Pięć godzin jazdy samochodem i jestem na swojej ulubionej wyspie. Udaję się tam zawsze, gdy chce poczytać ksiązki i popływać. Owszem, w domu tez czytam, ale nie jest to samo co czytelnia na Ko Chang. Poza tym mozna tu powspinać się po pagórkach, których nie ma w Bangkoku.

Właśnie zaczyna się nowy sezon w Tajlandii. Zaraz skończą się deszcze, które nie są tak upierdliwe w tym roku. A zresztą, moze padać całymi dniami, byle było cieplo.

Większość wyspy pokrywa las deszczowy, gdzie często pada. Nawet w upalne, słoneczne dni chmury gromadzą się nad wzgórzami. Najwyższa góra ma tu 750 metrów wysokości i znajduje się tylko 5 km od plaży. Wyspa ma 30 km długości i 14 km szerokości. Mozna się tu zgubić. Pod wzgledem wielkości jest to druga wyspa w Tajlandii po Phuket.

W czasie drugiej wojny światowej szwędali się tu Japończycy, ale prawdziwą bitwę morską urządzili tu Tajowie z Francuzami. Tajowie stracili jeden okręt i przeszła im ochota na wojaczkę.

Tutaj jest mój fotel wiklinowy i stolik na kawę. Pijam tez coca-colę, bo poprawia pamięć. Teraz powinienem zareklamować jakieś tytuły ksiązek, ale nie chcę wyjść na totalnego snoba. Innym razem...

Ko Chang znaczy Wyspa Słoniowa. I są tu słonie !!! Jest tzw. Elephant Camp, czyli obóz słonii, gdzie miłosnicy przygód mogą pojezdzić na trąbaczu przedzierając się przez prawdziwą dzunglę.

***

Po tsunami, które zmasakrowało kurorty na Phuket w 2004 roku, Ko Chang przezywa najazdy turystów liczone w tysiącach tygodniowo. Będę musiał wkrótce rozejrzeć się za inną wyspą. Na razie jednak nie ma tu szpetnych wiezowców i wielkich osrodków. Nie ma nawet lotniska.