Starzy ludzie są ozdobą każdej wioski. Magdalena z Sumba.

Starzy ludzie są ozdobą każdej wioski. Poszukuje ich zawsze, gdy odwiedzam nową wieś. Magdalena z Zachodniej Sumba ma 79 lat i cieszy się dobrym zdrowiem.

W Indonezji, podobnie jak w Tajlandii coraz więcej starych ludzi umiera na raka. Zabójcza choroba naszej cywilizacji dociera już pod strzechy w Azji Południowo-Wschodniej. Żywność produkowana na skale przemysłową osłabia ciała 50-latków i zabija 60-tków.

Magdalena nosi złotą biżuterię i nie przejmuje się chorobami. W razie czego, ma pieniądze na wizytę u lekarza. Jej syn pracuje na Papuii i zabezpieczył starość wiekowej matki.

- Kiedyś ludzie w wieku 75 lat pracowali na polu i chodzili szybkim, żwawym krokiem, wspinając się po górach. Owszem, wielu umierało młodo, ale ci co dożywali podeszłego wieku, cieszyli się dobrym zdrowiem do 80-tki - opowiada Magdalena.

Magdalena mieszka z 80-letnim mężem w domu zbodowanym przez teścia. Całe dnie przesiaduje na ganku i plotkuje z sąsiadami.

Ręce starych ludzi są jak z pergaminu. Wydaje się, że palce i dłoń wypełnia wata lub jakieś lekkie tworzywo. Magdalena ma zadbane dłonie i chyba nie pracowała tak ciężko w życiu na tych polach ryżowych.

Magdalena jest wyznania protestańskiego i była ochrzczona przez holenderskich misjonarzy. W jej wiosce nadal najważniejszą postacią jest znachor i wyznaje się tutaj kult zmarłych przodków i duchów.

Magdalena należy do świata, który za kilka lat przestanie istnieć. Na Sumbie starzy ludzie, jak ich duchowy świat zwany Marapu są na liście "znikających zjawisk".