Pogrobowcy epoki Neolitu. (2) Sumba Indonezja

W miejscach takich jak wyspa Sumba potrzebny jest niezawodny i elokwentny przewodnik - tłumacz. Mieszkańcy najbardziej interesujących wiosek, gdzie religia Marapu jest wciąż żywa, posługują się tylko lokalnym językiem.

Daniel Lanjamana z Waingapu jest jednym z najlepszych przewodników jakich spotkałem podróżując po świecie. Otworzył mi kilka interesujących drzwi do mistycznego świata Sumbańczyków i był świetnym kompanem w podrózy.

W każdej tradycyjnej wiosce jest więcej megalitycznych grobowców niż chat. Mieszkając u Sumbańczyków, mieszka się na cmentarzu. Grobowce przodków ważące kilka ton każdy, zajmują centralne miejsce. Chaty Sumbańczyków otaczają kręgiem cmentarzysko.

Dwa tysiące lat temu wiekszość wysp archipelagu zamieszkiwały społeczności chowające swoich zmarłych w wyrafinowanych kamiennych sarkofagach. Dziś podróznik penetrujący Wschodnią Sumbę odwiedza świat z epoki neolitu.

Kamienne wizerunki Marapu znajduja się w chatach i niekiedy na grobowcach.

Grobowce pełnią jednocześnie kilka funkcji: są ołtarzami ofiarnymi, suszy się na nich ryż lub nawet pranie.

Sumbańczycy mają praktyczne podejście do spraw związanych z naszym materialnym światem. Najważniejsze są przecież duchy przodków, z którymi komunikują się wioskowi znachorzy.