Kapłan Marapu w akcji. Sumba. Indonezja

Znachor siedział na ganku głównej chaty. Po przywitaniu wręczyliśmy mu kurę i poprosiliśmy o wrózbę.

70-letni kapłan Marapu przystąpił do pracy.

Odmawiał modlitwę do Marapu i duchów przodków. Prosił o opiekę nade mną i Danielem ( moim tłumaczem ).

Położyłem na tacę pieniądze i betel w woreczku foliowym.

Dwaj pomocnicy kapłana zabijają ofiarną kurę.

Krew kury ścieka do drewnianej miski.

Kapłan rozmawia z duchami.

Krew nie jest egzaminowana jak czasami bywa w Czarnej Afryce.

Ważne są wyrwane pióra. Dwie tępe końcówki piór wskazują na pomyślną podróz dwóch przybyszów.

Kura zostaje oskubana z piór i opalona. Najważniejsza część wrózenia, to czytanie przyszłości z wnętrzności.

Znachor zagląda do środka kury ofiarnej.

Zaczyna odczytywać znaki duchów.

Kapłan Marapu mówi, że wszystkie siły magiczne sprzyjają mi podczas tej podrózy.

Kura zostaje upieczona. Pierwszy kawałek ptaka z ryżem jest ofiarowany dla Marapu.

Po oczytaniu wrózby z kury ofiarnej, ganek chaty zaludnia się. Wszyscy w wiosce już wiedzą, że przybył Europejczyk, któremu sprzyjają siły ponadnaturalne.