Sierpień na Bali – weather fine.

Sierpień jest szczytem sezonu turystycznego w Indonezji. Tubylcy mają sporo wolnych dni, pogoda jest optymalna. Sierpień na Bali oznacza tłumy gości. Sierpień w Ubud oznacza kłopoty z noclegami. Warto zarezerwować sobie hotel przed przyjazdem tu.

W sierpniu było dużo atrakcji w Ubud. 18 sierpnie, dzień po Dniu Niepodległości odbyła się wielka ceremonia pogrzebowa. Zacna nieboszczka, w której żyłach płynęła błękitną krwią zmarła w maju.

Kapłani posługując się skomplikowanymi wykresami astronomicznymi ustalili dzień 18 sierpnia jako optymalny dla kremacji nieboszczki.

Wielka wieża , która miała być spalona razem z ciałem była budowana przez kilka tygodni. W połowie sierpnia była gotowa i stała się prawdziwą atrakcją turystyczną u bram Ubud Palace.

Srebrna biżuteria na Bali.

Na Bali ciężkie czasy. Srebro podwoiło swoją wartość. Zachodni klienci zbiednieli. Trend ten trwa od kilku lat. Dziś produkcja srebrnej biżuterii tylko w limitowanych ilościach. Biżuteria ze złota - chwilowo brak zamówień.

Kadek, który odziedził biznes złotniczy po ojcu studiuje nowe wzory i wprowadza inowacje.

Przywiozłem na Bali kilka książek z biżuteria etniczną. Mój Balijski kolega odkrył fantastyczne wzory biżuterii Tauregów z Mali i Nigru. Pracujemy nad nowym wzornictwem. Kadek ma na utrzymaniu pięciu fachowców wytwarzajacych ręcznie balijską bizuterię. Jego ojciec miał 15 złotników.

Marketing to istotna sprawa. Kadek robi sesję zdjęciową dla mnie i dwóch innych kolegów osiadłych na Bali. Wystawił stoły przed budynek. Jest tu lepsze światło do zdjęć. Chłopacy w tym tygodniu oprawiają w srebro topazy i cytryny.

Najstarszy złotnik jest oddelegowany do finezyjnej pracy w technice granulowej. Kadek nie wystawia jego warsztatu na podwórze. Najmłodszy lubi robotę z ogniem.

W przyszłym tygodniu topimy nowe srebrne sztaby i zamieniamy je w kolczyki i pierścionki.

Import z Bali.

Już ponad 10 lat temu indonezyjskie, drewniane suweniry, maski i mebelki zalewały sklepy "decor" w Europie i Polsce. Znam co najmniej trzy osoby, które sprowadzały rocznie całe 40- stopowe kontenery indonezyjskiego rękodzieła.

Wokół Ubud jest kilkanaście wiosek, gdzie całe rodziny produkują wyroby z drewna. Wokół Sukawati i Mas produkuje się przeważnie meble,w wioskach na północ od Ubud suweniry.

Jest to produkcja na wielką skalę. Nawet w Ghanie i Kenii, gdzie są największe rynki "afrykańskich suwenirów", produkcja figurek i masek nie ma tak monstrualnej wielkości jak na Bali. Dobrze, że drzewa w topikach rosną kilkakrotnie szybciej niż w Europie. Na pewno starczy drewna na kolejne dziesieciolecia.

Produkcja suwenirów na masową skalę zakończy się dopiero wówczas, gdy średnia pensja w Indonezji przekroczy poziom 1000 złotych. Taki proces widoczny jest w Tajlandii, gdzie drewno jest coraz droższe, a rzeźbiarzy wokół Chiang Mai coraz mniej.