W pierwszej wiosce przygotowania do pogrzebu szły pełną parą.
Zmarli ( ojciec i syn ) w drewnianych tulejach pokrytych czerwonym materiałem spoczywali na platformie pod jedną z chat. Co za tragedia rodzinna ! Zmarli czekali na swój pogrzeb od 2012 roku ( prawie rok czasu ).
Mieszkańcy wioski ( spowinowaceni ) musieli sobie odjąć ryż z gara, żeby tylko odłożyć kasę na wystawny pogrzeb.
Bawoły musiały odczuwać tą ludzką tragedię. Na znak żałoby tytlały się w błocie po same rogi.
Poczęstowaliśmy mahorką kuzynów nieboszczyków.
Przy wyjeżdzie z wioski Lombangan mijaliśmy kamienne falusy postawione ku pamięci zmarłych w zamierzchłych czasach.
Pierwszorzędny asfalcik pokrywał indonezyjskie drogi między wiochami.
Zmarli ( ojciec i syn ) w drewnianych tulejach pokrytych czerwonym materiałem spoczywali na platformie pod jedną z chat. Co za tragedia rodzinna ! Zmarli czekali na swój pogrzeb od 2012 roku ( prawie rok czasu ).
Mieszkańcy wioski ( spowinowaceni ) musieli sobie odjąć ryż z gara, żeby tylko odłożyć kasę na wystawny pogrzeb.
Bawoły musiały odczuwać tą ludzką tragedię. Na znak żałoby tytlały się w błocie po same rogi.
Poczęstowaliśmy mahorką kuzynów nieboszczyków.
Przy wyjeżdzie z wioski Lombangan mijaliśmy kamienne falusy postawione ku pamięci zmarłych w zamierzchłych czasach.
Pierwszorzędny asfalcik pokrywał indonezyjskie drogi między wiochami.
No comments:
Post a Comment