Równo po 5 latach znowu spędziłem Święta w Malezji.
Nie było śniegu, karpia i kolęd. Była za to choinka, Mikołaj, indyjskie piwo Kingfisher, a nawet bałwan. Woda w morzu była ciepła, a chińska kuchnia biła na głowę malajskie nasi kandar i hinduskie kurczaki biryani.
Sytuacja staje się bardzo dynamiczna. W mojej dzielnicy wydzielono 8 szkół i jedną świątynie, gdzie można spać i dostać jedzenie. Woda ma się przelewać przez stolicę Tajlandii przez najbliższe 3 tygodnie. Scenariusz jak z futurystycznego obrazu o końcu cywilizacji.
Mapka z Bangkok Post pokazująca Wielki Bangkok - kolor niebieski to obszar pod wodą. Ścisły Bangkok - kolor jasno żółty - woda już się wlewa na ulice.
Dystrykt finansowy w Sanur był dziś pustawy i nie było żadnych marszów gniewnych ludzi.
Na Bali robi się ciemno o godz. 18. Całe szczęście, że szybko zapalają światło na deptaku.
W tym sztucznym świetle i w ostatnich promieniach dniach zauważyłem grupę Falun Gong medytującą nad oceanem.
Siedząca medytacja musi być niezwykle atrakcyjną formą spędzania czasu z kolegami na świeżym powietrzu. Przyłapałem członków podczas otwierania kanałów energetycznych i przyjmowania energii kosmicznej.
Mniej uduchowieni Indonezyjczycy grali w siatkówkę.
Energia kosmiczna nie zastąpi pokarmu. Na kolacje zjadłem ikan laut goreng z plecing kangkung.
Amed to obszar skupiający kilka wiosek rybackich na wybrzeżu. Pas zabudowań nadmorskich ciągnie się kilka kilometrów wzdłuż klifów i kamienistych zatok z czarnym piaskiem.
Brak biało-złotych plaż tutaj uchronił ten rejon przed hordami turystów i degradacją środowiska wodnego. Rafa koralowa trzyma się dobrze, a widoczność pod wodą na 20 metrów umożliwia podglądanie wielu gatunków ryb.
W Amed można się wspaniale wyciszyć i udać się z rybakami na łowy. Jest tutaj mnóstow przyjemnych bungalowów i kilka dobrych restauracji.
Na motorze warto spenetrować pobliskie wioski i odwiedzić największe miasteczko Wschodniego Bali - Amlapurę.
W każdej wiosce między Amed, a Amlapura można zjeść lokalny rosół zwany bakso ayam i kupić świeże owoce na rynku.
Był to prawdopodobnie pierwszy i ostatni wstrząs. Huśtawka trwała z 20 sekund.
W końcu jest 2011 , a nie 2012.
U mnie w Ubud jest sucho, ale woda wdarła się na moją ulicę i do domu w Bangkoku. Oj, mój "azjatycki dorobek" pójdzie pływać. Dobrze, że choć obrazy olejne zawiesiłem wysoko na ścianach, hahaha...
Tajska ekipa przenosi moje graty na drugie piętro, a ja powinienem zacząć się modlić, żeby kolejna fala z Północnej Tajlandii nie miała metra wysokości, jak kiedyś w Chiang Mai.
Jak wrócę do Bangkoku, to pewno będzie znów dużo węży, o komarach nie wspomnę. Ale po co wracać do Tajlandii ???
Specjalny tancerz o nadprzyrodzonych mocach wcielał się w kolejne 5 postaci. Maska Topeng Tua ( pojawiła sie jako druga ) oznacza starego człowieka, który jeszcze może , że hoho...
Ostatnia maska zwana tu Sidakarya jest specjalistą od wypędzania złych mocy i ukazuje się na zakończenie ceremoni Topeng.
Muzycy orkiestry gamelan są poważni i śledzą z uwagą poczynania maski.
Maska opuszcza dom i przy domowych ołtarzach odprawia egzorcyzmy. 
Srerne kolczyki w technice granulowej, ze złotą folią i granatami.
Poszukanie starej biżuterii z tamtego okresu przypomina buszowanie po antykwariacie. Na zakurzonych półkach jest wiele starych, popularnych swego czasu tytułów, ale prawdziwe kruki zdarzają się rzadko. W odróżnieniu jednak od cennych bibliofilskich rarytasów , kolczyki retro z lat 70 - tych nie mają wygórowanej ceny.
Ich cena przewyższa tylko nieznacznie cenę nowych kolczykiow. Jeszcze lokalni rzemieślnicy nie odkryli, że wzornictwo ich ojców miało więcej szyku i uroku niż obecne.
Srebrne kolczyki z australijskim opalem. 
Balijska swastyka - wisior ze srebra 925.
średnica : 2.5 cm
W przede dniu słynnej, sierpniowej kremacji tłumy ludzi i turystów w Ubud podziwiały wieżę i sarkofag w kształcie byka.
Byk był wystawiony przy Ubud Palace. Przejeżdżają tam na motorze nie tylko stałem w korku, ale obserwowałem żywe zainteresowanie tłumu. Oczy i aparaty fotograficzne były skierowane na byka.
Byk jak byk, każdy Balijczyk jest świadkiem kilku kremacji rocznie z czarnymi bykami w roli głównej. Ten byk był wyjątkowo wielki i miał to coś.
Seniorzy komentowali .
Policjanci się gapili.
Turyści z Dżakarty robili zdjęcia.
Nawet tubylcy focili byka będąc przejazdem jak ja.
Nie miałem okularów, ale poprzez obiektyw dostrzegłem byczą spermę. To były jaja !!!
W galeriach w Ubud wiszą na ścianach obrazy wycenione wyżej niż nie jeden nowy samochód osobowy.
Znalazłem kilka ciekawych obrazów. Oto jeden z nich.
Olej na płótnie: 65 cm x 85 cm
W sierpniu było dużo atrakcji w Ubud. 18 sierpnie, dzień po Dniu Niepodległości odbyła się wielka ceremonia pogrzebowa. Zacna nieboszczka, w której żyłach płynęła błękitną krwią zmarła w maju.
Kadek, który odziedził biznes złotniczy po ojcu studiuje nowe wzory i wprowadza inowacje.
Przywiozłem na Bali kilka książek z biżuteria etniczną. Mój Balijski kolega odkrył fantastyczne wzory biżuterii Tauregów z Mali i Nigru. Pracujemy nad nowym wzornictwem. Kadek ma na utrzymaniu pięciu fachowców wytwarzajacych ręcznie balijską bizuterię. Jego ojciec miał 15 złotników.
Marketing to istotna sprawa. Kadek robi sesję zdjęciową dla mnie i dwóch innych kolegów osiadłych na Bali. Wystawił stoły przed budynek. Jest tu lepsze światło do zdjęć. Chłopacy w tym tygodniu oprawiają w srebro topazy i cytryny.
Najstarszy złotnik jest oddelegowany do finezyjnej pracy w technice granulowej. Kadek nie wystawia jego warsztatu na podwórze. Najmłodszy lubi robotę z ogniem.
Wokół Ubud jest kilkanaście wiosek, gdzie całe rodziny produkują wyroby z drewna. Wokół Sukawati i Mas produkuje się przeważnie meble,w wioskach na północ od Ubud suweniry.
Jest to produkcja na wielką skalę. Nawet w Ghanie i Kenii, gdzie są największe rynki "afrykańskich suwenirów", produkcja figurek i masek nie ma tak monstrualnej wielkości jak na Bali. Dobrze, że drzewa w topikach rosną kilkakrotnie szybciej niż w Europie. Na pewno starczy drewna na kolejne dziesieciolecia.
